Podłoże popieczarkowe

Podłoże po uprawie pieczarek stanowi odpadowy materiał organiczny z pieczarkarni. Po sześciu tygodniach cyklu uprawowego pieczarki do środowiska przekazywana jest znaczna ilość zużytego podłoża. Zużyte podłoże popieczarkowe jest cennym materiałem bogatym w materię organiczną oraz łatwo dostępne dla roślin składniki pokarmowe. Skład chemiczny podłoża popieczarkowego przedstawia tabela poniżej.

Z wartości podanych w tabeli wynika, że po zakończeniu uprawy pieczarki podłoże zawiera 33% suchej masy oraz że w 1 kg suchej masy znajduje się przeciętnie 20 gram azotu ogólnego. Oznacza to, że w jednej tonie takiego podłoża znajduje się 6,6 kg azotu. Przy określaniu wielkości nawożenia przyjmuje się, że maksymalna dawka azotu na hektar wynosi 170 kg. W związku z powyższym na jeden hektar pola można zastosować do ok. 25,8 ton podłoża. Zaleca się stosowanie podłoża popieczarkowego wiosną i jesienią.
Podłoże popieczarkowe produkowane jest z naturalnych surowców jakimi są najwyższej jakości słoma pszenna lub żytnia, obornik kurzy i koński oraz gips.
Odpowiednio przygotowane zaleca się do wykorzystania jako nawozu organicznego w warzywnictwie, sadownictwie, przy zakładaniu i utrzymywaniu terenów zieleni miejskiej oraz w uprawach polowych.
Badania jednoznacznie wykazują, że stosowanie zużytego podłoża popieczarkowego wywiera korzystny wpływ na poprawę właściwości fizykochemicznych i biologicznych gleb. Zawiera nawet do 20% wapna nawozowego, więc niezależnie od pH ma właściwości odkwaszające glebę. Z tego względu zużyte podłoże popieczarkowe jest szczególnie polecane do stosowania na gleby lekkie, piaszczyste i kwaśne, a więc charakterystyczne dla obszaru Polski
Podłoże popieczarkowe jako nawóz organiczny, stosowane w takiej samej dawce jak obornik wnosi do gleby większe ilości makroskładników. Jeden metr sześcienny podłoża popieczarkowego zawiera taką ilość składników odżywczych, która odpowiada 2-3 m³ świeżego obornika. W przeciwieństwie do zwykłego obornika podłoże popieczarkowe nie posiada nieprzyjemnego zapachu oraz zdolnych do kiełkowania nasion chwastów, czy też jaj pasożytów jelitowych mogących potencjalnie występować w świeżym oborniku.